Έτρεφε μέσα στην καρδιά του βαθιά συναισθήματα για τη δασκάλα του, για εκείνο τον πρώτο και αγνό εφηβικό του έρωτα. Γνώριζε πως ήταν μαθητής και ευκαιρία στην αγάπη της ίσως και να μην έχει ποτέ, όμως λίγα λουλούδια ήθελε να της προσφέρει.

Δεν άφησε κανένα στοιχείο της ταυτότητάς του, σαν κρυφός θαυμαστής, της άφησε επάνω στο γραφείο της εκείνα τα κόκκινα τριαντάφυλλα που είχε καταλάβει πως αγαπούσε. Λαχταρούσε να αισθανθεί πως χάρηκε με το απρόσμενο αυτό δώρο, για να διαπιστώσει πως στο πέρασμα εκείνης της ώρας, παιδιά τα έριξαν χάμω και τα ποδοπάτησαν.

Και η δασκάλα αυτόν θεώρησε υπαίτιο και στο διευθυντή τον οδήγησε. Και ο μαθητή γύρισε και της είπε «εγώ σου τα άφησα, δασκάλα μου, επειδή σε αγαπώ».

Σιωπή…