Πίνω καφεδάκι με φίλη. Μαζί με τα μπισκότα μοιραζόμαστε εμπειρίες οδήγησης, Και με θυμάμαι ως νέα οδηγό, προ smartphone εποχή, με την φιλοδοξία να πάω Χαλκιδική οδηγώντας και χαμογελώντας.

Έχω το σήμα Ν, στο χρώμα της φωτιάς, στο παρμπρίζ, να φαίνεται. Πιάνω τη δεξιά λωρίδα. Σ' όλη τη διαδρομή, στην ανηφόρα και κατηφόρα, ακούω τους άλλους οδηγούς να με καλημερίζουν κορνάροντας. Κάποια στιγμή, βλέπω μια κυρία να μου κάνει νόημα, να πάω πιο δεξιά. «Πού; Στο χαντάκι;» ρωτώ τον εαυτό μου. Φεύγει το χαμόγελο.

Στην επιστροφή, αναλαμβάνω δράση. Ακούω την ανάσα της θάλασσας δίπλα μου και με μια κίνηση, βγάζω το σήμα Ν. Όλα ήσυχα στον δρόμο, κανείς δεν κορνάρει. Φαίνεται το θαλασσινό αεράκι με είχε κάνει μια καλή νέα οδηγό!