Αυτή η σταγόνα, έχει μείνει τόση ώρα εκεί, να αιωρείται, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δυσκολευόταν να αποφασίσει, αν έπρεπε τελικά, να πέσει ή να παραμείνει εκεί.

Ίσως την κράτησε κάτι. Να ένιωσε ένα δέσιμο εκεί, ακριβώς την στιγμή, που ήταν έτοιμη να πέσει. Μια φοβία ή μια ματαιοδοξία. Μπορεί να θέλησε, να κρατήσει λίγο χρόνο, διαχωρισμού, από τις προηγούμενες . Να κάνει μια δική της αρχή. Να βάλει το σημάδι της στη ζωή και να ξεχωρίσει, η δικής της πορεία, στον χρόνο. Ελπίζοντας ίσως, στην αφθαρσία της άυλης ασημαντότητας της.

Η αυταρέσκεια, να μείνει στην συλλογική μνήμη, ως κάτι άλλο. Λες και δεν ήταν σταγόνα. Ίσως απλά όμως, ήταν μια ιδέα του τίποτα, που έτυχε, να πέσουν τα φώτα επάνω της.