Υπάρχουν μέρη όπου δεν φυτρώνει ο πόθος; Η αγάπη μας απέδειξε πως δεν χρειάζεται ζωή ο έρωτας. Με κοίταξε μα δεν με είδε. Όταν έφυγαν οι γιατροί, μου δόθηκε. Ολοκληρωτικά. Δεν προσπάθησε να φύγει μέσα από την αγκαλιά μου.

Σαν λίγωσε ο πόθος μας, ξάπλωσα στο στενό λίκνο και θαύμασα την παγωμένη ομορφιά της και το υπέροχο όνομά στο κόσμημα που ήταν περασμένο στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού της: «Αϊσέ». Θα ήταν και αύριο άψογη, χωρίς χαρακιές. Μισώ τους γιατρούς. Μακελεύουν τις αρραβωνιαστικιές μου. Αυτήν όμως δεν θα την διεκδικήσουν. Προσφυγοπούλα, στα αζήτητα. Άκουσα το ασανσέρ. Την έσπρωξα μέσα στον νεκροψύκτη.

-Αύριο θα είμαστε και πάλι μαζί, αγάπη μου. Θα αντέξεις;

-Καλή μέρα, κύριε επιστάτη, μου πέταξε ο ιατροδικαστής.

Τον μισούσα.