Φθινοπωρινή συλλογή #24 - 121 Λέξεις
Ο τελευταίος Αύγουστος - Μαρία Συλαϊδή
Γύρισε το κλειδί και η πόρτα άνοιξε αθόρυβα. Το μεταξωτό καφτάνι της φωτίστηκε καθώς μπήκε μέσα αφήνοντας τη σιλουέτα της να φαίνεται κάτω από την φλόγα του κεριού που σιγοέκαιγε. Το δωμάτιο ήταν πολύ ζεστό και ο αλμυρός αέρας που έμπαινε από το παράθυρο νότιζε το γυμνό κορμί του που ήταν σαν σκιά παρατημένη στο καναπέ.
Ο Αύγουστος ήταν ένας μήνας που μισούσε. Κάθε φορά που έπρεπε να τον διασχίσει ένιωθε ότι έπρεπε να ισορροπήσει επάνω στην κόψη ενός μαχαιριού. Μερικές φορές έκλεινε τα μάτια και ονειρευόταν ότι γυρνούσε ξανά πίσω σ’ αυτόν.
Τώρα όμως δεν ήταν όνειρο. Ένιωσε τα δροσερά δάχτυλά της να βουτάνε άτσαλα και να αγγίζουν τους γκρίζους κροτάφους του. «Ο τελευταίος Αύγουστος θα είναι διαφορετικός», της ψιθύρισε.