Η Μαίρη μένει σε μια όμορφη βίλα με πισίνα. Είχε άντρα μουσικό, που πέθανε πρόσφατα. Σήμερα με κάλεσε στο σπίτι της. Ήπιαμε μαζί καφέ. Μετά φόρεσα το μαγιό μου κι έπεσα στην πισίνα. Σε κάθε βουτιά, άκουγα μια γλυκιά μελωδία από βιολί. Δε γνώριζα πως υπάρχουν πισίνες που παίζουν μουσική. Βγήκα και κάθισα δίπλα στη φίλη μου. Της είπα πώς θαύμασα την πισίνα της που παίζει μουσική.

-Μουσική; ρώτησε απορημένη.

Της σιγοσφύριξα τη μελωδία. Εκείνη άρχισε να κλαίει.

-Η πισίνα δεν παίζει μουσική! είπε. Η μελωδία που μου λες ήταν η αγαπημένη του άντρα μου. Την έπαιζε συχνά με το βιολί του. Εγώ, απ’ τη μέρα που τον έχασα, δεν έχω μπει για μπάνιο. Το ορκίστηκα. Πνίγηκε στην πισίνα ενώ κολυμπούσε!