Κυριάκος Κυριακόπουλος – 121 Λέξεις
Γράφοντας ιστορία
Τα χέρια μου ματώνουν από το σκάλισμα και έχω δύσπνοια. Τα κατεστραμμένα πνευμόνια μου από την ίωση, είναι η αιτία, αλλά δε σταματώ. Δε ξέρω πόσος χρόνος μου μένει, έχω αντέξει περισσότερο από τους άλλους.
Καταγράφω στον βράχο ότι προλαβαίνω από την ιστορία μας. Όλα τα αρχεία ή τα μνημεία, έχουν καταστραφεί απ’ όταν άρχισε ο εποικισμός των εξωγήινων. Τα ρομπότ που ακολούθησαν μετά τον ιό που μας αφάνισε, καθάρισαν τα πτώματα και τώρα έχουν αναλάβει οι μηχανές που γκρεμίζουν τα ανθρώπινα και χτίζουν νέα, απόκοσμα κτήρια. Δεν ενδιαφέρονται για τους εναπομείναντες ζωντανούς σαν να μην υπάρχουμε.
Είμαι περίεργος να δω και να ρωτήσω αυτά τα πλάσματα γιατί το έκαναν, αλλά μάλλον δε θα προλάβω. Ασθμαίνοντας συνεχίζω να λαξεύω: «Αναγέννηση, Λεονάρντο…»