Χάραμα σηκώθηκε. Σε ένα φθαρμένο σακίδιο πλάτης που είχε από φοιτήτρια έριξε το μαγιό της, τις σαγιονάρες της και ένα βαμβακερό φόρεμα που έμοιαζε με νυχτικιά.

Όλο νάζι, χωρίς πολλές εξηγήσεις και με ύφος που δεν σήκωνε αντιρρήσεις ανακοίνωσε στους δικούς της: «Θα λείψω για λίγες μέρες». Δεν πρόλαβε να κάνει το γύρο του τετραγώνου. Γύρισε πίσω. Είχε ξεχάσει τα χάπια της. Γέμισε μία τσάντα με φάρμακα και πέρασε στο κινητό της το τηλέφωνο του γιατρού της.

Στο πρώτο κόκκινο φανάρι αναζήτησε το πρόσωπό της στον καθρέφτη του αυτοκινήτου. «Αχ, βρε κακομοίρα που θέλεις να το παίξεις ωραία και μοιραία», αναστέναξε! Χαμογέλασε στο είδωλό της και γεύτηκε με την άκρη της γλώσσας την υγρή αλμύρα που κατέβαινε από τα μάτια της.