Δεν θα γράψεις.

Όμως, σου στέλνω μερικές φωτογραφίες της.

Κοίτα, η Σούζαν στο σαλόνι χειμερινού ξενοδοχείου.

Κάποια άνοιξη στην Λισσαβώνα, πιο ευτυχισμένη από ποτέ, με δανεικό σώμα.

Η Σούζαν που διαβάζει γυμνή και όμορφη, η Ολυμπία των ζωγράφων και τ΄ ολομόναχο ρεύμα.

Διαβάζει για τα χρώματα, είναι ένας ίσκιος που περνά.

Κάποτε, λέω θα παραδοθεί στους αιώνες και τότε όλη της η νιότη θα ΄ναι ένας μεγάλος ύπνος που ρίζωσε.

Η Σούζαν τον καιρό που πάλευε την κατάθλιψη, κάπως αδυνατισμένη, με μια μεγάλη αυλακιά γύρω από το στόμα.

Ξέρεις, η Σούζαν πίστευε πως δεν ήταν όμορφη και ας είχε ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο.

Μα τι σου γράφω, εσύ όλα αυτά τα γνωρίζεις, τις νύχτες η Σούζαν σε πληγώνει.

Δεν θα μου γράψεις.