Πολυαγαπημένο μου Μαράκι,

σήμερα προσπάθησα πάλι να σου ταχυδρομήσω το εμπλουτισμένο πλέον γράμμα -τόμο θα το έλεγα- με τα λάθη μου. Με την ελπίδα πάντα, πως γνωρίζοντάς τα ίσως τα αποφύγεις.

Αλλά δυστυχώς, καταλήξαμε στα ίδια. Ένας εξαγριωμένος υπάλληλος να επαναλαμβάνει συνεχώς πως είναι άκυρη η διεύθυνση Νεότερος Eαυτός Eτών 18 και πως κυνηγώ χίμαιρες. Τέλος πάντων, πού πήγε το «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο»; Έχουμε αποθρασυνθεί τελείως νομίζω.

Μα αν δεν προσδοκούσαμε πως οι χθεσινές χίμαιρες, μπορεί να γίνουν πραγματικότητα στο μέλλον και φοβόμασταν έστω να τις ομολογήσουμε, θα ζούσαμε ακόμη στην εποχή των ημεροδρόμων και όχι στην τωρινή θαυματουργή. Άρα να είσαι βέβαιη και να μην αμφιβάλλεις καθόλου.

Θα ξαναπροσπαθήσω. Φιλιά πολλά, σ’ αγαπώ πολύ πεισματάρη εαυτέ μου.

Μαρία