Όλα μοιάζουν ένοχα εδώ. Ακόμα και ο αέρας που μας ακουμπά σαν τα χείλι σου ενώνονται με τα δικά μου… Και θυμάμαι… Θυμάμαι εκείνο το πρώτο μας φιλί. Τόσο απόλυτα ταιριαστό, αληθινό! Η απόδειξη μιας ονειρικής ζωής… Τα δυο πιο όμορφα χρονιά. Σαν το τρίτο έφτασε κατάλαβα πως σε χάνω. Μην αναρωτιέσαι πως… το φιλί σου σε πρόδωσε. Έχασε την μοναδικότητα του. Σε έχανα… Με άφηνες…

Τι γυρεύεις ξανά λοιπόν; Πάλι το φιλί μας γίνετε ιδανικό. Όμως… Φύγε... Θα προδοθεί ξανά. Άσε, φεύγω εγώ. Κουραστικά να πληγώνεται η αγάπη. Πίστεψε με έτσι θα κλειδώσουμε το πιο ιδανικό φιλί μας στο «πάντα». Σε μέλλον αθάνατο, άφθαρτο… Θα στέκει παντοτινό να μας τρυπάει την θύμηση. Τίποτα δεν θα μπορεί να το μεταβάλει πια.