Το μονοπάτι οδηγούσε σ' ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο στη μέση του πουθενά. Πώς ξεφύτρωσε στην ερημιά του κόσμου ένα τέτοιο ερείπιο;

Η μυστική ψυχή του ανάσαινε στους μισογκρεμισμένους τοίχους που ανάδιναν μια μυρωδιά από θειάφι, κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, όπου οι συνδαιτυμόνες του αρέσκονταν να εισπνέουν τοξικές ουσίες με την εξήγηση-δικαιολογία ότι εξοικειώνονταν με την μυρωδιά της κόλασης στην άλλη ζωή. Η σωματική κατάθεση της προσωπικής ιστορίας τους απέκλειε την χαρακτηρισμένη σχέση αγάπης που σηματοδότησε το ξεχασμένο παρελθόν τους.

Στις αναθυμιάσεις των επικίνδυνων εισπνοών διοχέτευαν την ελπίδα του σωματικού τέλους, γνωρίζοντας ότι ο νοητός κερματοδέκτης των αισθημάτων που έπνιξαν στις αναγωγές του θανάτου, θα τους τροφοδοτούσε με τα νομίσματα που θα ενεχυρίαζαν στον χάρο για την μετάβαση τους στον τόπο των νεκρών.