Άκουγες την φωνή της από το διπλανό ραδιόφωνο και μέσα σου φούντωνε ένας διακαής πόθος. Στο μυαλό σου ανάβλυζαν τα λόγια της μητέρας σου, που σου έλεγε όταν ήσουν μικρός :

«Αυτή είναι η μουσική που κοροϊδεύει το θεό. Το καλό που σου θέλω να μην ξανακουστεί αυτή εδώ πέρα. Τώρα, πάμε να εξομολογηθείς.»

Και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, άκουγες ξανά την αιθέρια φωνή της να χτυπά αυτές τις ψηλές νότες. Το βράδυ πήρες απόφαση να πας στο μαγαζί που εμφανιζόταν. Την είδες να λικνίζεται μες σε καπνούς και να τραγουδά. Όταν τελείωσε, την πήρες στο κατόπι. Ναι, το είχες αποφασίσει. Την στρίμωξες σε μια γωνιά και τη σκότωσες.

«Ήταν ένας ιερός ψίθυρος», είπες βαρύθυμος την άλλη μέρα στην εξομολόγηση.