Έχει πανσέληνο απόψε. Τι ωραίο το φεγγάρι!
Θυμάμαι. Δεν ξεχνά η καρδιά μου ‘λεγες.
Χθες δύο, σήμερα ένα
Χθες μαζεύαμε λουλούδια γιασεμιά, εδώ στον κήπο με τις ροζ τριανταφυλλιές–
Χωρίς να συμπαθούμε το ροζ. Θυμάσαι;
Και σήμερα με αυτά στολίζω την εικόνα σου
Που έφυγες κι εχάθης μου;
Ποια αστέρια σε έχουν κλέψει;
Ποια άρκτος σε περικλείει τώρα;
Τώρα, στην δική μου φάση της σελήνης
«αστρική αφασία» το ’λεγες γελώντας
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Έλα να γελάσουμε μαζί!