Παυλίνα Στυλιανού – 121 Λέξεις
Αγαπημένε
Δεν ήταν παρά δυο λουλούδια που άνθιζαν δειλά το ένα πλάι στο άλλο στο μέσο της άνοιξης στο μέσο μιας διαδρομής. Δυο λουλούδια που προσπαθούσαν να ξυπνήσουν και να καλωσορίσουν την νέα εποχή. Τα έλουζε καθημερινά πάντα η ίδια ηλιαχτίδα και το ένα μύριζε το άρωμα του άλλου.
Εκείνη τη μέρα το ένα βάλθηκε να απλώνει τα φύλλα του στο άλλο και να το τυλίγει στην αγκαλιά του. Τέντωσε το σώμα του με τέτοιο τρόπο ώστε το φύσημα του αγέρα εκείνη τη στιγμή του έκοψε τα χέρια. Το μοίρασε στα δύο.
Το άλλο με το που το είδε ούρλιαξε, άπλωσε τα χέρια του, τα τέντωσε έτσι ώστε να διπλωθεί στα δύο και το ένα να πέσει πάνω στο άλλο.
Καληνύχτα αγαπημένε!