Άγιος Ιωσήφ. Λουτρά. Ακούμπησε ένα ματσάκι λεβάντας στα πόδια του αγάλματος του Αγίου. Ταξίδεψε νοητά στα αχανή λιβάδια της Προβηγκίας.

Φοιτητής ακόμη είχε επισκεφθεί την Αβινιόν. Δεν ήταν αυτό όμως το πιο μακρινό ταξίδι που είχε κάνει. Ο πατέρας του, καπετάνιος σε μεγάλο εμπορικό πλοίο, τον έπαιρνε συχνά μαζί του. Μυρωδιές, εικόνες, γεύσεις εξωτικές. Άλλες θρησκείες, άλλοι πολιτισμοί, ένας άλλος τρόπος ζωής.

Πόνος, υποταγή στη μοίρα αλλά και ελπίδα και αγώνας για μια αλλαγή προς το καλύτερο. Βαπτίστηκε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, έγινε κοινωνός της ζωής και ορκίστηκε να αφιερώσει τη δική του στο απάλυνση του πόνου και στο γαλήνεμα της ψυχής των ανθρώπων. Έσφιξε στην παλάμη του το ροζάριο του. Ακούστηκε μια φωνή...

-Frer Ignace, οι ασθενείς σας σας περιμένουν...