Ιωάννης Ευσταθίου – 121 Λέξεις
Η αποχώρηση
Νύχτωνε. Δεν ξέρω που βρισκόμουν. Έκανε κρύο και ήμουν ολομόναχος σε ένα ξέφωτο στο δάσος. Δένδρα υψώνονταν στον έναστρο ουρανό. Μια κουκουβάγια φώναξε δυνατά. Την πρόσεξα που καθόταν με αυτά τα γουρλωτά μάτια επάνω σε μια βελανιδιά. Η ώρα περνούσε αλλά εγώ εκεί· λες και κάτι αόρατο με κρατούσε στυλωμένο στη γη. Κοίταξα μακριά και είδα τον ήλιο να βασιλεύει και φώτα έντονα σχηματίζοντας ένα κύκλο ψηλά στον ουρανό.
Αναρωτήθηκα τι να ήταν. Αεροπλάνο σκέφτηκα αλλά με τόσα φώτα; Τότε το είδα· ένας τεράστιος ιπτάμενος δίσκος είχε φτάσει κοντά μου. Προσγειώθηκε και από μέσα του κατέβηκαν τρία όντα, οπτικά, ακριβώς σαν άνθρωποι. Μίλησαν στη γλώσσα μου λέγοντάς μου να πάω μαζί τους. Κι εκείνη τη στιγμή χωρίς βούληση, ανέβηκα στο διαστημόπλοιο.