Θα ήθελα να ζούσα την εποχή που ο Κολοσσός της Ρόδου στεκόταν επιβλητικά και καλωσόριζε τους επισκέπτες του νησιού.  Θα ήθελα να έβλεπα από κοντά το μεγαλείο ενός από τα επτά θαύματα της Αρχαιότητας.

Να νιώσω το χαμόγελο του, την ζέστη της φωτιάς από τον πυρσό που κρατούσε, να ατενίσω τον ορίζοντα καθισμένος στους ώμους του. Να μου πει όλα όσα μαγικά κι απίστευτα είχαν δει τα μεγάλα μάτια του. Πόσους εχθρούς είχε κρατήσει μακριά από το νησί και πόση ελπίδα έδινε στους Ρόδιους.

Λένε πως τάχα μου καταστράφηκε σε έναν μεγάλο σεισμό και με χίλιες τόσες καμήλες πουλήθηκε στις χώρες της Ανατολής. Η αλήθεια είναι πως κάθε κάτοικος της Ρόδου κουβαλά μαζί του ένα μικρό κομμάτι του τεράστιου αυτού γίγαντα.