Γυρεύω λόγια που δεν έχουν ειπωθεί,

που δεν υπάρχουνε σε λεξικά κι έρωτες περασμένους.

Μάταια όσο μάταιη ειν’ η λογική στη μάχη των ερωτευμένων.

Σ΄ αγάπησα το πρωινό εκείνο που είδα το χαμόγελό σου, παρασυρμένη απ’ τη φωνή που σιγοτραγουδούσε ποιήματα-

μύθους μακρινούς με μάγισσες και δράκους που έδιωξες από τον γκρίζο νου μου.

Γλίστρησα στον κόσμο που χώραγε μονάχα εμάς.

Αφημένη σε χάδια που υπάκουσα ασάλευτα.

Λουσμένη τον έρωτα που θέρμανε την κρύα γη.

Βυθιστήκαμε σε διάφανα νερά που μαύρισε η φουρτούνα.

Ταξιδιώτες τολμηροί, χαθήκαμε στη τρικυμία.

Έπεσε το οχυρό, μαζί κι οι άμυνές μας.

Στον κόσμο των πολλών και των χαμένων.

Ναυαγήσαμε σε μέρη άγνωστα.

Μου λείπεις.

Καλημέρα αγάπη μου.

Ταξιδεύω μήπως σε βρω.

Ταξιδεύω για να σε βρω.