Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω και από πού να τελειώσω. Πάλι, άντε και ν’ άρχιζα από κάπου εσύ θα με άκουγες; Η ξεροκεφαλιά σου πάντα κτυπούσε κόκκινο θυμάμαι, από μικρή, σε ό,τι και να σου έλεγαν εσύ…

Τώρα θα μου πεις μικρή ήσουνα, ό,τι ήθελες έκανες, λες και δεν ήξερες πως μια μέρα μπορεί και να το μετάνιωνες. Η αλήθεια είναι πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έτσι κάποια στιγμή πίστευα πως θα ωρίμαζες και θα άλλαζες.

Τώρα με σιγουριά βλέπω πως δεν το μετάνιωσες καθόλου. Όμως όταν οι πράξεις μας κινούνται με γνώμονα την αγάπη και τη σύνεση, δεν πάνε χαμένες στη ζωή. Είμαι σίγουρη πως εσύ έδωσες αγάπη και σήμερα την εισπράττεις με ποικίλους τρόπους...