Ο ήλιος ανέτειλε.

Έξω μείον. Γλυκόπαιξαν
τα μάτια μου στο φως του.

Εχθές ήταν εκεί επίσης.
Μαζί με τη σήψη και τη χαρά.

Ένας τροχονόμος έκανε έναν μεταφορέα να τρέχει,
γιατί του έβλαπτε την κυκλοφορία.
Πρώτα, άλλος ένας που έψαχνε τα σκουπίδια. Για φαΐ ή ανακύκλωση.
Ποιος ξέρει.
Κι ύστερα –μέσα στη νύχτα– ένας εργάτης, πεσμένος στην άσφαλτο να κρατά το ακίνητο πόδι του. Έτσι, μια εικόνα καληνύχτας από την πόλη. Δίπλα στον άδειο κάδο, μαζί του να κείτεται ένας χυμένος καφές και ένα μικρό απροσδιόριστο σύνολο από σκουπίδια.
Ο οδηγός του μιλά στο τηλέφωνο.

Δεν με αφήνουν να σταθώ να δω. Γυρνώ στο σπίτι. Έχει ζέστη. Τολμώ να νιώθω χαρούμενη.

Αποκοιμήθηκα στο Παρίσι, μέσα σε μια σελίδα.
Η αυγή έρχεται.