Ελένη Χαρίτου – 121 Λέξεις
Αδιέξοδος
Της μιλάει. Είναι απορροφημένος σε αυτό που περιγράφει. Τον λατρεύει, όταν παίρνει αυτό το ύφος. Δεν μπορεί να τον παρακολουθήσει. Τα χείλη του δεν την αφήνουν. Τη μαγεύουν, θέλει να τα γευτεί.
Η φωνή του… Ταξιδιάρικη μελωδία ενισχύει την επιθυμία της.. Μονάχα να της ψιθύριζε το πάθος του... Η ανάσα του στο λαιμό της. Ένα ρίγος τη διαπερνά.
Χειρονομεί. Την προσοχή της τραβούν τα καλοσχηματισμένα χέρια του. Τα θέλει να την αγγίζουν, στο πρόσωπο, στο κορμί της. Να τη διεκδικούν, να την ξεγυμνώνουν. Το βλέμμα του είναι φωτιά. Την καίει... Δεν τολμάει να τον κοιτάξει. Πώς θα μπορούσε να του εξομολογηθεί;
Νιώθει να ζαλίζεται, να σκοτεινιάζει. Ο αέρας ξαφνικά δεν της αρκεί. Πνίγεται. Αγγίζοντάς τον ελαφρά, ζητάει ευγενικά συγνωμη και απομακρύνεται.