Το κουτί που περιλάμβανε τη ζωή του τον πίεζε ασφυκτικά, περιορίζοντας κάθε του κίνηση, κάθε του σκέψη. Ιδιαίτερα οι δικοί του άνθρωποι ήταν εκείνοι που έσπρωχναν καθημερινά τους τοίχους του κουτιού όλο και πιο κοντά του. Έτσι ένα πρωί ξύπνησε, ντύθηκε και αποχώρησε από το σπίτι και τη δουλειά του, αλλά το πιο σημαντικό, αποχώρησε από το κουτί του.

Έχει μια καινούργια ζωή τώρα, ένα καινούργιο κουτί. Ένα μεγάλο κιβώτιο από χαρτόνι κάτω από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν έχει χρήματα ούτε υπάρχοντα, παρά μόνο τα ρούχα που φοράει. Οι νύχτες μπορεί να είναι παγερές και οι μέρες ατελείωτες, αλλά οι τοίχοι του παλιού κουτιού του έχουν εξαφανιστεί και μπορεί να αναπνεύσει και πάλι.

Η καινούργια του ζωή αξίζει κάθε θυσία.