Οι κυρατζήδες συνέχιζαν το ταξίδι τους, ο καιρός όμως αγρίευε. Κάπου έπρεπε να περάσουν μια γέφυρα που δεν τους άντεξε όμως και έπεσε. Βλέποντας το βιος του να χάνεται, ο Γιαννακός μπήκε στα νερά για να βγάλει τα μουλάρια έξω.

«Άστα να φύγουν» του ούρλιαξε ο Παναγιώτης, μα αυτός δεν άκουγε. Ένα ξύλο έπεσε στο κεφάλι του Γιαννακού και ο Παναγιώτης βούτηξε αμέσως για να τον βγάλει, όμως τους παρέσυρε το ρέμα. Στιγμές πέρασαν τότε από το μυαλό του.

«Μέχρι εδώ ήταν η ζωή μου, Σοφία. Έρχομαι» σκέφτηκε την πρώτη του γυναίκα που είχε πεθάνει. Ύστερα είδε την νέα του γυναίκα, την Γιαννώ. «Σοφία… Γιαννώ» φώναξε και μετά αφέθηκε να τον παρασύρει το ρέμα. Το καντήλι τους όμως είχε ακόμα λάδι.