Όλα έχουν καταστραφεί και κοντεύεις να τρελαθείς από το δυσβάσταχτο αδιέξοδο της κατάστασης και την φαινομενικά απίθανη ανατροπή. Ο ψυχικός πόνος εξουσιάζει όλη σου την ύπαρξη. Μετατρέπεται και σε σωματικό που απλώνεται σε όλο σου το κορμί, θέλοντας να σε μουδιάσει. Το ψηλό τέρας, φτιαγμένο από ξερά κλαδιά και γαμψά νύχια που γυαλίζουν στο σκοτάδι, όπως και τα νεκρά μάτια του, είναι έτοιμο να σου γρατσουνίσει τη ψυχή και την καρδιά...

Φόβο τα ονομάζεις. Αυτομάτως τα αναγνωρίζεις, τα ορθολογικοποιείς και τα πολεμάς. Ξυπνάς με υπνική παράλυση. Δεν μπορείς να σηκωθείς να τρέξεις. Μα δεν χρειάζεται. Το μυαλό είναι που πρέπει να αλλάξει σκέψη και οπτική γωνία. Να το θυμάσαι και όταν είσαι ξυπνητός την επόμενη φορά, εαυτέ μου. Το ίδιο είναι.