Φύλαξε το γυαλιστερό βότσαλο σε σχήμα καρδιάς από τα βράχια της Καλύμνου που σκαρφαλώνεις τους Αύγουστους, μην σου χαθεί σε καμιά κούτα μετακόμισης μαζί μ’ άλλα ενθύμια. Να το κρατάς όταν τα μάτια γεμίζουν βροχή και χειμώνα, να σου θυμίζει καλοκαίρια.

Βάλε κορνίζα στην φωτογραφία απ’ τη μονοήμερη στις Σπέτσες, μην και τη σκίσεις θυμωμένη με την μάνα. Όταν θα ψάχνεις απεγνωσμένα να κολλήσεις το χαμένο κομμάτι θα ’ναι αργά.

Έχε το νου σου στην φθαρμένη, πάνινη κουβέρτα που αγκαλιάζεις τις νύχτες, μην καταλήξει στ’ απολεσθέντα ενός αεροδρομίου και μείνεις ξάγρυπνη για μήνες. Κράτα όλα τα μικρά, μικρέ μου εαυτέ, κράτα τα, για να κρατούν εσένα. Κυνήγα και τα μεγάλα, μικρέ μου εαυτέ. Τι κι αν ποτέ σου δεν τα πιάσεις;