«Πόσα χρόνια μοναξιάς, Χριστέ μου. Έρχονται Χριστούγεννα και πάλι κάθε χρόνο τα ίδια! Εγώ, η μαμά και τα δύο σκυλάκια μας. Άραγε τι μας επιφυλάσσουν τα φετινά Χριστούγεννα; Θα μας θυμηθεί ο Άγιος Βασίλης;» αναρωτιόμουν, μονολογώντας λίγο, πριν κοιμηθώ το βράδυ.

Όταν κατάφερα να κλείσω κάποια στιγμή τα βλέφαρα μου από την κούραση, ήρθε και με επισκέφτηκε ένας γεροδεμένος, καλοσχηματισμένος άνδρας, άπλωσε το χέρι του και με σιγανή φωνή μου ψιθύρισε «ξέρω τι θέλεις, είναι καιρός να το αποκτήσεις. Θα στο φέρω, σου αξίζει. Η αναμονή ανταμείβεται, περίμενε και θα δεις».

Την επόμενη μέρα τα Χριστούγεννα, ένα γνώριμο καλημέρα ηχεί και πάλι στα αυτιά μου και αρχίζω να ευχαριστώ το νεογέννητο Χριστό για το τόσο υπέροχο δώρο, που μου έστειλε Εκείνον.